وبلاگ حمایت از مهدی کروبی

با افشین قطبی چند هفته بعد از خداحافظی

عصر بخیر آقای قطبی! امروز سرحال‌تر به نظر می‌رسید.» صاحب رستوران ایرانی منطقه مارینا حالا دیگر عادت دارد که هر روز در همین ساعت میهمان ویژه‌اش را ملاقات کند. مرد آرام و خوش‌لباسی که در آخرین ساعت‌های بعدازظهر به رستوران او می‌آید، پشت میز کنار پنجره می‌نشیند و بعد از سفارش یک غذای سبک، آخرین اخبار را لابه‌لای صفحات لپ‌‌تاپش چک می‌کند. مشتری ثابت این روزها که بعد از یک سرماخوردگی شدید دوباره به روزهای آرام گذشته برگشته. کسی که نامش با وجود گذشت سه هفته از استعفای ناگهانی هنوز هم می‌تواند اتفاق مهم روزنامه‌ها باشد: «بله! امروز واقعا بهترم. بازی پرسپولیس‌ - راه‌آهن همین چند دقیقه پیش تمام شد. بازی را کامل نگاه کردم. پرسپولیس خیلی خوب بازی کرد و امتیاز کامل را گرفت. این از هر چیز دیگری مهم‌تر است.» پرسپولیس، پرسپولیس و باز هم پرسپولیس. انگار قرار نیست این اسم هیچ جای کار متوقف شود. چند هزار کیلومتر آن‌طرف‌تر، جایی که شاید کمترین فاصله را با سرزمین مادری دارد از پشت پنجره می‌شود خیلی راحت خاطره‌ها را مرور کرد. ایران، پرسپولیس، خیابان ولیعصر و ترافیک وحشتناک‌اش و... حالا بخشی از همین خاطره‌هاست که یکی‌یکی مقابل چشمان‌ات رژه می‌رود و تو تنها می‌توانی به همه چیز لبخند بزنی: «می‌دانید! برای همه آنهایی که اول نوجوانی ایران را ترک می‌کنند همیشه یک احساس ویژه‌ای وجود دارد که فقط خودشان می‌توانند آن را درک کنند. یک دلتنگی که خیلی هم بزرگ است. به‌خاطر همین حال و هوای ایران همیشه هست.